Soms vind je onverwacht precies wat je zoekt. En blijkt het nog mooier te zijn dan je had gehoopt.

De magische honing van de familie Georgikeas

Tijdens onze zoektocht naar de beste olijfolie van Griekenland brachten we een geweldige week door in Centraal-Oost Mani. Een regio die bekendstaat om haar ruige schoonheid, eeuwenoude cultuur en pure smaken. De reis van de kust naar dit ongerepte gebied is al een belevenis op zich. Lees hier meer over onze tocht door Mani.

We volgden het spoor van een lokale perserij die ons vertelde over de uitzonderlijke olijfolie van Jorgos en zijn familie. Jaar na jaar behalen zij hier indrukwekkende resultaten, in een gebied dat door kenners wordt beschouwd als een van de beste olijfolieregio’s ter wereld.

De olijfgaarde bleek paradijselijk. En alsof dat nog niet genoeg was, wachtte ons een onverwachte ontdekking. Al ruim een jaar waren we in de regio Kalamata op zoek naar écht goede honing, maar zonder succes. Pas bij aankomst in de olijfgaarde ontdekten we dat de familie, naast olijventeelt, ook een imkerij heeft. En daar, tussen de bomen en bergen, vonden we eindelijk waar we zo lang naar op zoek waren.

Een verborgen schat in het Mani-landschap

Midden in het ruige landschap, omringd door dennenbossen, bergkruiden en steile rotsformaties, ontdekten we een ander juweel van de natuur: de bijenkorven waar de berghoning en tijmhoning vandaan komen.

Bij aankomst werden we warm ontvangen door Jorgos, zijn vrouw Eirini en hun zoon Angelos. Ze nodigden ons uit voor een eenvoudige maar heerlijke picknick in hun olijfgaarde. Na een maaltijd met zelfgebakken brood, olijfolie, eitjes, olijven en tomaat namen ze ons mee op ontdekking door hun land, waar naast olijfbomen ook walnoot- en vijgenbomen groeien.

Het leven van de bijen door de seizoenen

Vanuit de olijfgaarde liepen we naar een open plek met uitzicht over de vallei en de bergen, waar de bijenkorven staan opgesteld. Het was winter. Hoewel het landschap stil leek, was er volop leven in de korven.

Winter

Het is nu winter en Angelos legde ons uit de winter maken bijen geen nieuwe honing. Ze leven van de voedselvoorraad die ze in de warmere maanden hebben aangelegd en gebruiken deze om het volk in leven te houden. Omdat bloemen in deze periode schaars zijn, is alle energie gericht op overleving en het beschermen van de korf. De honing die wij kennen, blijft onaangeroerd in de raten.

Zomer

Wanneer in de lente en zomer de bloemen volop bloeien, vliegen de werkbijen uit om nectar en stuifmeel te verzamelen. In de korf wordt de nectar vermengd met natuurlijke enzymen en krijgt zij de tijd om langzaam te rijpen, terwijl het overtollige vocht verdampt. Zo ontstaat stap voor stap die rijke, stroperige honing, vol smaak en karakter.

Angiolos verplaatst de bijenkorven mee met de seizoenen. Het landschap van Mani is ruig en droog, en bloei vindt hier nooit overal tegelijk plaats. In het voorjaar staan de korven lager, waar wilde kruiden en bloesem als eerste verschijnen. In de hete zomermaanden worden ze hoger de bergen in gebracht, richting dennenbossen en koeler gelegen hellingen, waar tijm, salie en dennenhoningdauw beschikbaar zijn. Zo volgen de bijen het natuurlijke ritme van Mani en kunnen ze zich voeden met wat het land op dat moment te bieden heeft.

Twee honingsoorten, één verhaal

Enkele dagen later keerden we terug om de honing te proeven. Bij het huis van Jorgos, een prachtig traditioneel stenen huis uit 1860, gelegen in het hart van het gehucht naast de kerk, vonden we de honing opgeslagen in de koele kelder.

Daar proefden we het resultaat van dit mooie proces. De honing is uitzonderlijk van smaak en structuur: rijk, vol en zijdezacht. Jorgos maakt twee soorten honing, elk met een eigen karakter.

Berghoning

Deze honing komt uit het ruige landschap van Centraal-Oost Mani en wordt geoogst in augustus, wanneer de natuur op haar krachtigst is. De bijen verzamelen nectar en honingdauw van dennen en wilde bergkruiden zoals oregano, bergthee (Sideritis), tijm en salie. Het resultaat is een donkere, kruidige honing met een warme, gelaagde smaak en een lange afdronk. Minder zoet dan bloemhoning, maar vol en intens. Onbewerkt en niet verhit, zodat aroma’s, enzymen en mineralen behouden blijven.

Tijmhoning

De tijmhoning is lichter van kleur en uitgesprokener van geur. Tijdens de bloei van wilde tijm in de zomer verzamelen de bijen nectar die zorgt voor een aromatische, licht kruidige en bloemige honing. Elegant, verfijnd en typisch mediterraan, geliefd om haar zachte zoetheid en karaktervolle smaak.

Beide honingsoorten weerspiegelen het landschap waaruit ze voortkomen: puur, authentiek en met respect voor natuur en bij. Geen haast, geen bewerking, alleen tijd, traditie en vakmanschap in elke pot.

Een vondst om te koesteren

We verlieten Mani niet alleen met potten honing, maar met het gevoel iets bijzonders te hebben gevonden. Eindelijk honing die klopt, van smaak, van herkomst en van verhaal. Dat juist deze honing verbonden is met mensen, een landschap en een manier van leven die zo dicht bij de natuur staat, maakt haar des te waardevoller.

Bij het afscheid kregen we nog een grote zak mee, gevuld met avocado's, appels, sinaasappels en mandarijnen, heerlijk zelfgebakken gebak van walnoten en honing en een fantastisch gevoel. Een eenvoudig, gul gebaar dat alles samenvatte: gastvrijheid, trots en pure rijkdom. We zijn erg dankbaar dit mee te mogen hebben maken.